Iemand helpen vind ik over het algemeen heel gewoon. Toch zijn er bepaalde mensen, die ik liever niet help. Tenzij er sprake is van een noodsituatie. Dan help ik natuurlijk wel.
Je moet je eens voorstellen dat je iemand wilt helpen, die ten aanzien van het probleemgebied een volslagen leek is en ik er veel of zelfs heel veel ervaring mee heb. Dus denk ik : "Mooi, dan kan ik me uitleven en de probleemhebber wat wijzer maken."
Maar wat is dan de praktijk? De probleemhebber wil continu mij wat wijzer maken! Of wel, hij weet het telkens beter. Als ik vanwege een aanlopend remblokje de rem wil gaan stellen, word ik er door de leek op gewezen, dat het aan de as van het wiel ligt en niet aan de rem. En vervolgens maar blijven drammen, terwijl ik de rem afstel. Als dan blijkt dat de afstelling het probleem was, blijft het stil. Vooral niet toegeven dat hij ongelijk had.
In een ander geval was er sprake van een probleem met Windows. De leek staat niet alleen achter mij toe te kijken, maar gaat ook nog eens met de arm over mijn schouder spontaan op het toetsenbord staan drukken. Er vliegt van alles en nog wat aan schermen en teksten voorbij. Grrr! En dan ook nog mijn aanpak bestrijden, want de probleemhebber heeft immers in de jaren 90 in een inmiddels afgebroken buurthuis een cursus Windows gevolgd van een papegaai. Daar wegen mijn ruim 30 jaar in de IT en alle opleidingen niet tegenop, volgens de probleemhebber.
Toen ik een afrastering voor iemand maakte, schroefde ik een plank eerst met één schroef tijdelijk vast. De schroef tot de helft in het hout, zodat ik de plank vrijelijk op en neer kon bewegen. Zo kon ik hem waterpas krijgen en de juiste afstand tot de plank eronder kon bepalen. Wat denk je? Telkens als ik dat deed werd gezegd dat ik die schroef er helemaal in moest draaien en dat de plank na bevestiging niet helemaal horizontaal lag. Zelfs met de waterpas erop, werd getwijfeld aan de waterpas!
Een paar van die mensen heb ik later weliswaar weer geholpen, maar onder de voorwaarde, dat ze tijdens het werk uit mijn buurt moesten blijven. Hen viel echt niets te leren. Geen van hen had de houding in de zin van : "Hé, hij heeft toch gelijk." Telkens weer dat bemoeizuchtige, eigenwijze gedrag. Als ik iets uitlegde of toelichtte klonk vaak de standaard opmerking : "Ja, dat weet ik." Dan vroeg ik me af waarom ik daar dan bezig was.
Een schrale troost voor mij : ze weten ook alles beter dan de cv monteur, de onderhoudsman van de woningbouw, de huisarts, de tandarts, verzekeringsagent, de caissière enz. En toch hebben ze telkens weer problemen. Hoe zou dat nou komen?