Nee, ik ben niet zo'n iemand die achter anderen aanholt. Ook niet achter onze kinderen. Als ouder, leidinggevende, behoor ik dat ook niet te doen. Ze moeten zelf veel ondervinden en leren. Dat doe ik niet voor hen. Toen ze nog erg jong waren was dat natuurlijk anders. Maar geleidelijk begonnen we hen los te laten. Ik heb 's morgens ook nooit "Opstaan!" geroepen. Ze hadden een wekker. Dus zoek het maar uit. Vanaf hun 12e jaar of zo, klopten we op hun slaapkamerdeur alvorens naar binnen geroepen te worden. Ze kregen hun eigen privacy. Als man en vader denk ik dat het meer een kwaal van moeders is, om achter de kinderen te blijven hollen. Tenminste, dat is mij in mijn leven zo links en rechts erg opgevallen. Vaders zijn daar gemakkelijker in. Kinderen moeten uiteindelijk hun eigen boontjes kunnen doppen. Dat hebben we hen geleerd en dat doen ze dan ook. Wij doen dus niet hun huishouden, passen niet continu op hun kids en geven ze geen geld. Ze hebben gewoon hun eigen leven. Net als wij.
Als volwassen kinderen nog steeds gebruik (ontaard in misbruik) maken van hun ouders, dan zijn ze respectloos. Een logisch gevolg van hun opvoeding. Vind ik. Het is hen erg gemakkelijk gemaakt waardoor ze zijn gaan denken, dat ze recht hebben op alles en nog wat. Van hun ouders.
Die onvolwassen kids pakken het ook sluw aan. Ze zuchten "onze tv doet raar" of "ik ben zo moe" en meer van dat indirecte gezeur om medelijden op te wekken bedoeld om weer een bijdrage van hun ouders te krijgen.
Daar wordt een wereld niet beter van, want ze hebben een voorbeeldfunctie.