Als ik 's morgens de huiskamer binnenkom, werk ik als eerste een blik in haar mand naast de deur. Daar ligt ze dan meestal nog te snurken. Vaak gaat één oog een beetje open. Ze weet uit gewoonte en vanwege de geluiden dat ik het ben; dus niet interessant. Ook ik praat tegen een hond, dus zeg ik : "Goede morgen Fenna." Ze reageert door nog lekkerder erbij te gaan liggen. Ze rolt zich dan extra op. Als een soort van geruststelling dat de baas weer in beeld is, zet ze haar slaapje na een diepe zucht voort.
Zodra ik haar etensbak met ontbijt, een bruine boterham met wat / de geur van leverpastei, neerzet, komt er weer beweging in de mand. Eerst haar kop omhoog en met de neus snuffelend in de lucht. Dan komt ze wat moeizaam overeind en waggelt naar mij toe. Ik haal haar even aan en zij mij. Ze wrijft haar kop tegen mijn benen. Of veegt ze haar bek aan mijn broekspijpen af? Dat zou ook zomaar kunnen. Even misbruik maken van de situatie.
Na het ontbijt (geeft ze weer kopjes tegen mijn been of veegt ze haar bek af?) is het naar buiten gaan geblazen. De tijdspanne tussen de leeg gegeten bak en de deur uit moet kort zijn. Zo niet, dan kruipt Fenna weer in haar mand en weigert er dan uit te komen. Dan doe ik haar daar de halsband om en moedig ik haar met rukjes aan de riem aan, mee te gaan. Dat werkt meestal. En anders sleur ik de teef uit haar mand. Bij wijze van hoor. Maar zo ervaart Fenna dat. Als we buiten zijn, wordt alles weer normaal.
Na terugkeer heeft ze meestal dorst. Omdat haar bak nog leeg is stoot ze een paar keer met haar snuit tegen de bak. Als ik daarop niet direct reageer, gaat ze met de bak gooien. De rust keert weer als ik de bak omgespoeld heb en er vers water ingedaan heb. Als het vrouwtje binnenkomt, blaft Fenna op een vrolijke manier. Totdat ze door haar aangehaald wordt. De dag begint.