Het was even wennen voor Fenna toen we weer met z’n drieën op pad gingen met de camper. Maar ze paste zich snel aan. Ze kan zelfs alleen bij de camper blijven. Weliswaar aangelijnd, maar toch. En…. zonder janken en/of blaffen. Tja, het kan voorkomen dat een van ons weg is voor boodschappen of zo, terwijl de ander even naar het toilet moet. Een kwestie van oefenen dus. Deze korte week is een mooie gelegenheid om de camper qua uitrusting te controleren. De werpstok van Fenna ontbreekt, net als het boekje met de landelijke fietsroutes.
Ik heb van de gelegenheid gebruikt gemaakt om een mogelijke route te plannen, richting de Poolse grens in het noorden. Ik heb daarbij gekozen voor binnenwegen. In Duitsland mag men op die wegen ook vaak 100 km/uur rijden. Dus dat is hard zat. Komt bij, dat we meer te zien krijgen dan een route via de Autobahn en dat de brandstof prijzen lager zijn. Rijdend over de binnenwegen komen we ook veel meer bordjes tegen met een verwijzing naar campings. Dat scheelt weer zoeken. Van de 1.000 km heb ik ongeveer de helft uitgestippeld. Daarna zien we wel hoe het weer en de situatie op dat moment is. Dat is het leuke van een trip met een camper : we zien wel. We zijn in een wip geïnstalleerd en in net zo’n wip weer op pad. Ik maak gebruik van een oude Duitse kaart, die de mogelijkheid biedt afstanden tussen (grote) plaatsen te tonen. Als ik de insteekkaart op de plaats Essen zet, dan kan ik de afstanden zien per grote plaats in heel Duitsland gemeten vanaf vanaf Essen. Handig!