De zachtere aanpak drong ook door bij de opvoeding van honden. We hebben veel cursussen met ons honden gevolgd. Op een gegeven moment moesten we gaan praten tegen een hond. Zo van "Dat is niet de bedoeling" en "gaan we nog doorlopen?" en meer van dat onzinnig gewebbel. Kortaf zijn mocht niet meer. Want dat vinden mensen niet leuk. Dus maakten commando's plaats voor het praat- en handwerk. In plaats van 'zit!' drukt men met een hand op de kont van de hond het beest in de zithouding, terwijl lieve woorden klinken : "ga maar lekker zitten".
Een rukje aan de riem mocht ook niet meer, want dan kon zo'n hond zijn nek breken of zijn strottenhoofd beschadigen. Nou, menige hond rukt van zichzelf aan de riem en dat zal ie niet doen als het hem pijn deed. Weg met de halsband, leve het harnas. Er kwamen ook sokjes, truitjes en allerlei soorten bedjes. Tot aan een tweepersoonsbed toe, waar de hond alle ruimte krijgt van de beide baasjes.Na meer dan 40 jaar honden, behandelen wij die viervoeters nog steeds als een hond. En niet als een verwende kleuter. Kijk maar eens goed hoe honden met elkaar omgaan. Dat is met de nekharen overeind, grommen, opgetrokken lippen, happen en zelfs bijten. De hond is qua gedrag nog steeds hetzelfde, de mens niet. Triest voor al die honden, die als kleine mensen