Toen het buiten wat koeler werd, heb ik de bus opgeruimd en van binnen schoongemaakt. We hebben de bus voor de vakantie van de boys zo goed als leeggemaakt. Dat maakt het schoonmaken na hun vakantie erg eenvoudig. Morgenochtend ga ik hem weer laden met onze spullen. Dat biedt ook de gelegenheid om de bagage in de bakken onder de zitbanken weer netjes op volgorde op te ruimen. Na twee jaar gebruik is een gasflesje leeg. Gelukkig stond een tweede te wachten op ontgassing.
Gisteravond, na de busklus, kreeg ik een verticale ventilator in mijn handen gedrukt. Hij was kapot en of ik hem kon repareren. Ik begon met de voet, want de zuil erop slingerde flink heen en weer. Na demontage bleek een asje losgeraakt te zijn. De moer aan het uiteinde was losgekomen. Die heb ik met het beroemde borgmiddel loctite weer vastgezet. Tijdens de demontage viel plotsklaps een hele partij kleine kogeltjes op de grond. Dankzij het kunstgrastapijt, rolden ze niet al te ver weg. Ze kwamen uit een kunststof lager. Ik heb ze allemaal weten te vinden en ze weer teruggeplaatst. Om herhaling te voorkomen heb ik in de lagerschalen vaseline aangebracht en daarin de kogeltjes gedrukt en toen de boel weer in elkaar gezet.
Daarna heb ik de bedrading gecontroleerd. Die zag er goed uit. Toen heb ik het elektromotortje blootgelegd. Ik zag vrij snel, dat een super dun draadje was gebroken. Het betrof een draadje van de spoel. Het was dermate dun en de uiteinden lagen zo ver uiteen, dat solderen nauwelijks mogelijk was. Ergo, einde oefening. Jammer, want ik had de eigenaresse graag verrast met een weer werkende ventilator. Helaas, pindakaas.