We hebben heerlijk geslapen. Omdat we ‘thuis’ zouden blijven, besloot ik het sterretje in de voorruit aan te pakken. Ik heb eerst de gebruiksaanwijzing een paar keer gelezen, om mijn geheugen op te frissen. De wagen stond keurig in de schaduw, zodat ik aan de slag kon. Het reparatiesetje bevatte geen doekje met alcohol. Dus kwam mijn aftershave tevoorschijn. Haha! Daarmee heb ik het stukje rond het sterretje schoongemaakt. Ik moet zeggen dat het allemaal erg meeviel. Geheel zoals het filmpje op YouTube het liet zien. Echter….. mijn resultaat was veel mooier (natuurlijk). De scheurtjes rond de inslag waren bij onze ruit geheel verdwenen. Enkel het putje bleef enigszins zichtbaar. Niet gek voor een
gesjeesde gepensioneerde kantoorpik. Ik ben tot zover tevreden met het resultaat. Als afronding moest ik het putje zelf van een druppeltje hars voorzien, afdekken met een stukje folie en weer wachten.
Toen ik de foto’s van mijn gepruts bekeek, zag ik opeens een foto van een wiel. O ja, de warme remtrommel! “Ik sta scheef!”, klonk het even later uit de bus. Dat klopte, want ik had hem omhoog gekrikt. Nadat ik het achterwiel en de trommel verwijderd had (zo gepiept), controleerde ik de beide remschoenen. Aan wat sleepsporen op de rechterschoen was af te lezen waar de schoen wrong. In mijn onvolprezen rommelkist ligt niet alleen een gereedschapssetje made in Taiwan, maar zowaar ook een stuk schuurpapier met grove korrel. Op de plekken van de sleepsporen heb ik het oppervlak wat geschuurd. Niet alleen bovenin van de rechterschoen, ook onderin van de linker bevonden zich sleepsporen. Ook die heb ik geschuurd. In het halfuurtje erna was het trommel erop, draaien, trommel eraf, schuren, trommel erop, draaien enz. Net zo lang totdat de trommel vrij rond bleef draaien. Hoera!
Ik heb de boel weer gemonteerd, de krik verwijderd en toen zijn we aan de koffie gegaan. Na de koffie heb ik het klusje rond het sterretje afgerond. Eerst het afdekfolie verwijderd en toen met het mesje de hars voorzichtig van de ruit geschraapt. Ik ben nog meer tevreden. De moraal van dit alles, voortaan een dhz reparatiesetje gebruiken om een sterretje in de ruit te repareren. Het houdt je van de straat en scheelt 50 euro. En het streelt je ego, als je het goed doet.
Toen ik de foto’s van mijn gepruts bekeek, zag ik opeens een foto van een wiel. O ja, de warme remtrommel! “Ik sta scheef!”, klonk het even later uit de bus. Dat klopte, want ik had hem omhoog gekrikt. Nadat ik het achterwiel en de trommel verwijderd had (zo gepiept), controleerde ik de beide remschoenen. Aan wat sleepsporen op de rechterschoen was af te lezen waar de schoen wrong. In mijn onvolprezen rommelkist ligt niet alleen een gereedschapssetje made in Taiwan, maar zowaar ook een stuk schuurpapier met grove korrel. Op de plekken van de sleepsporen heb ik het oppervlak wat geschuurd. Niet alleen bovenin van de rechterschoen, ook onderin van de linker bevonden zich sleepsporen. Ook die heb ik geschuurd. In het halfuurtje erna was het trommel erop, draaien, trommel eraf, schuren, trommel erop, draaien enz. Net zo lang totdat de trommel vrij rond bleef draaien. Hoera!
Ik heb de boel weer gemonteerd, de krik verwijderd en toen zijn we aan de koffie gegaan. Na de koffie heb ik het klusje rond het sterretje afgerond. Eerst het afdekfolie verwijderd en toen met het mesje de hars voorzichtig van de ruit geschraapt. Ik ben nog meer tevreden. De moraal van dit alles, voortaan een dhz reparatiesetje gebruiken om een sterretje in de ruit te repareren. Het houdt je van de straat en scheelt 50 euro. En het streelt je ego, als je het goed doet.