maandag 6 augustus 2018

VW Lupo, klein, maar fijn


Afgelopen zaterdag heb ik voor het eerst een flinke afstand gereden in de VW Lupo. Het gele ding heeft een 1.2 driecilinder met turbo-geladen dieselmotor en rijdt super. Het blokje draait heel rustig en stil. Ik moest de snelheidsmeter in de gaten houden, om te voorkomen dat ik de maximum toegestane snelheid niet zou overschrijden. Aan de andere kant moest ik mezelf wakker houden vanwege de stilte. Uit balorigheid heb ik maar de Tomtom aangezet met een fictief adres. Dat ding bleef zeuren dat ik moest keren of afslaan. Haha. Ik keek ook geregeld om me heen. Ik zag twee keer een scooterfiguur op een motorfiets voorbijkomen. In t-shirt en korte broek en sportschoentjes. Zelf reed ik 130 km / uur.
Voor me zag ik halverwege de thuisreis opeens remlichten aangaan. Eerder had ik al gezien, dat een beregeningsmachine vlak langs de snelweg een stuk land aan het besproeien was. Dat veroorzaakte fikse, doch zeer korte een regenbui op de rijbanen. En wat paniek bij sommige mensen, die blijkbaar niet zo ver vooruit keken. Zelf reed ik probleemloos zonder snelheid te minderen door de regenwolk. Het wegdek was nauwelijks nat.
De Lupo heeft een automatische versnellingsbak en is zeer zuinig. Tijdens het rijden wordt het verbruik weergegeven. Met een snelheid tussen 120 en 130 km /uur gaf het display een verbruik van 1 : 34 aan. Niet gek! De bagageruimte is zeer beperkt. Geen handschoenenkastje, geen portierbakken wel een netje en een kleine kofferbak waar krap een kratje frisdrank in past. Tenzij ik de rugleuning van de achterbank neerklap. Maar voor twee personen is die Lupo ruim zat. Ik waag me niet onder de motorkap, want daar is nauwelijks enige ruimte te bespeuren.