Toen wij zo gezellig op een terrasje een kopje thee dronken en in gesprek waren met een ander stel vakantiegangers, kwam een moeder met twee kinderen in de leeftijd van 6 - jaar uit een auto met een Duits kenteken.
Ze liepen linea recta naar de snackbar. Niet veel later namen ze plaats aan een tafeltje in de buitenlucht. Alle drie met een flinke portie 'pommes frites mit weiss' of wel een patat mayo. Afgaande op hun omvang hadden ze beter een flink eind kunnen hardlopen. Helaas gaf die Mutti een ander voorbeeld.
Het dikke drietal deed me denken aan mijn eigen jeugd. Toen was er in Leiden een automatiek bij een bushalte op het Levendaal. Voor de rest was er geen snacks of zo. Ook geen dikke kinderen. De kinderen die wij dik noemden, waren eerder fors van postuur. Het was hun lichaamsbouw. Komt bij dat we veel lichaamsbeweging kregen, dankzij het het gebrek aan speelgoed en een tv. We moesten ons buiten vermaken, in de gezonde lucht.
In die tijd voedde mijn moeder ons op. Ze had daarbij geen 'nanny' nodig, dus hoefden we niet naar of een of ander opvoedkamp met psychologen. Moeilijk opvoedbare kinderen kwamen later. Het lag niet aan die kinderen hoor, maar aan hun ouders. In die tijd mochten we zoveel eieren en spek eten als we wilden. Maar daar was evenmin geld voor. Van cholesterol had ik nog niet gehoord. Wel van longkanker, want er werd erg veel gerookt, en dronkenschap.
Ik kan me niet herinneren, dat bepaalde etenswaren slecht waren. Totdat men over opgewarmde spinazie begon. Maar daar trokken veel moeders zich niets van aan. "Onzin", zeiden ze. En zij konden het weten, want zij hadden immers de Spinazieacademie gevolgd.
De boeren produceerden zoveel als nodig. De mest werd over het land uitgestrooid. Dat mocht en kon dankzij de BeNeLux. Ze zijn nu boekhouders geworden met vee en landbouw als hobby.
Kinderen kregen de mazelen of roodvonk of de bof. Sommigen ook pokken en/of polio, omdat hun ouders dat per se wilden. Armoede was de meest voorkomende ziekte.
Later kregen kinderen ADHD wegens gebrek aan ouderlijke begeleiding. Autisme was ook iets nieuws. Volgens sommigen een gevolg van bovenmatig alcoholgebruik in combinatie met medicatie. De schoolopleidingen moesten ook eenvoudiger gemaakt worden. Iedereen moest immers een diploma kunnen halen of kunnen afstuderen?
Als ik de moderne maatschappij mag geloven, moet ik me laten leiden door mooie praatjes en technische hoogstandjes. Via zogenaamde apps kan ik erachter komen hoe ik me voel, hoe gezond ik ben en wat ik zou kunnen eten, drinken en doen vandaag. Ik hoef niet naar buiten te kijken om te zien wat voor weer het is. Ze vertellen mij ook wie mijn vrienden zijn, wat ze elke minuut doen, wat mijn naam betekent, wie ik ben en waar ik van houd. Ik weet dat allemaal zelf, want ik ben immers niet hersendood. Al die apps zijn gemaakt door andere mensen. Die willen graag mijn leven beheren en vooral beheersen. Dus boeit al die techniek mij niet. Daarom vinden veel mensen mij een rare vogel : iemand die zijn eigen leven invult en leidt en zich weinig aantrekt van al die nieuwtjes en nieuwigheden.