Hoe anders is het met mensen die eerst een heel huis slopen. Ze raken in paniek en gedemotiveerd door de enorme chaos, die ze zelf hebben aangericht. Ze weten vaak niet waar ze moeten beginnen met opknappen of springen als een kangoeroe door de puinbak en zijn overal mee bezig. Zo zien ze weinig resultaten. Zo'n aanpak is niets voor mij. Veel te demotiverend.
Ook binnen een ruimte maak ik gebruik van dezelfde aanpak. Zo hebben wij een keer een badkamer verbouwd. Maar we hebben geen dag zonder douche gekend. Een kwestie van vooraf nadenken en een beetje slim zijn. We konden al gebruik maken van de nieuwe douche, voordat de ruimte betegeld was. We hadden namelijk de wanden met plastic afgedekt. Haha! Nadat iedereen 's morgens gedoucht had, gingen de tegels erop.
Ook in die kleine ruimte werden stap voor stap successen geboekt. Slopen is een minder leuke klus dan het opbouwen. Vooral als je met regelmaat terug kunt kijken op afgeronde (tussen)resultaten.
Eigenlijk is die hele manier van werken gelijk aan die van mijn projecten gedurende mijn loopbaan : gefaseerd, planmatig en /gestructureerd / georganiseerd. Ook daar genoten we van elk behaald succes(je). Het fijne was ook, dat we vooruit kijkend konden zien, dat we vorderingen maakten : telkens weer een klus afstrepen.