Vanmiddag was ik Fenna met een tennisbal laten uitrazen, toen ik een jongeman zag komen aanlopen. Hoewel, waggelen is een beter woord. Hij zag er vermoeid uit en had moeite op de been te blijven.
Vanwege zijn vreemde manier van lopen ging Fenna nieuwsgierig op hem af. De man keek op (tuurde voorheen naar zijn smartphone natuurlijk) en begon mij in een mij vreemde taal aan te spreken. Ik ging er maar vanuit dat hij Pools sprak, ook vanwege zijn voorkomen. Hij liet op zijn telefoon een adres hier in Dronten zien. Toen ik het adres Agripark niet direct plaatsen kon, vroeg ik in mijn beste Pools : "Hotel Polski?" Hij lachte zowaar en was duidelijk opgelucht toen hij merkte dat ik hem begreep. Op dat adres bevindt zich een zogenaamd Polen hotel. Toen ik de straatnaam Morinel uitsprak (Agripark is een zijstraat), fleurde hij helemaal op. "Yes, Morinel, Morinel!", riep hij enthousiast. Ik zei hem dat hij nog 1 km te gaan had. De wandelaar begon in het Pools een heel verhaal op te dissen. Met zijn vingers liet hij al vertellend zien dat hij van Amsterdam, via Almere en Lelystad naar hier was gelopen! Nou, dat geloofde ik zonder meer, want zo zag ie er wel naar uit : doodop. Ik gebaarde hem dat ie even moest plaatsnemen op een betonnen rand van een carport. Dat deed hij. Hij bleef praten en dat was maar goed ook, want ik spreek geen Pools en ik begreep er gelukkig geen snars van.
Toen vroeg hij opeens : "You car?" hij maakte stuurbewegingen. Ik wist wel wat ie van mij wilde, maar ik zei : "My car? Garage! Kaput! Dead! Tot! Sabotage! No -ik maakte net als hij stuurbewegingen- car!" Tja, ik gooide maar van alles in de strijd om te voorkomen dat ik hem de laatste km weg zou moeten brengen. Hij slaakte een zucht, stond op en slofte verder.