Vanwege mijn opvoeding en interesse, volg ik geregeld docu's over het geloof. Over verschillende soorten van geloof, sekten en groeperingen. Een aantal keren betrof het gelovigen, die uit hun geloofsgemeenschap willen stappen. Vanwege onvrede of het verlangen naar meer vrijheden.
Als iemand gewag maakte van dat soort plannen, kwam de waarschuwing dat zijn familie de gevolgen zouden moeten dragen. Die varieerden dan van een periode waarin men genegeerd werd tot verbanning toe. Met als toetje het dreigement : wie onze club verlaat, komt in de hel. Logisch dat de maagd Maria af en toe spontaan begint te huilen.
Ach ja, mensen hebben zo hun eigen regeltjes toegevoegd aan de rode draad van de Bijbel. Regeltjes zoals kledingvoorschriften, haardracht, de ondergeschikte rol van de vrouw en de vaak bazige, dominante van de man enz. Opvallend genoeg wordt dat soort menselijke verzinsels door veel volgelingen zonder meer geslikt en gevolgd.
In het algemeen worden leden bij voorkeur dom gehouden. Het is net als in militaire dienst : je wordt niet geacht zelf na te denken enkel te doen wat er gezegd wordt. Wie gelooft daar in?
Toen ik besloot niet meer naar de kerk te gaan, kreeg ik ook te maken met druk vanuit de kerk. Die ging zelfs zo ver, dat ik kon kiezen tussen actief mijn geloof belijden (= wekelijks naar de kerk gaan) en anders geschrapt worden als kerklid. Men wilde ook dat ik een groter deel van ons inkomen aan de kerk zou afstaan. Ik ken de Bijbel voldoende om te weten, dat dit soort regels niet van onze Lieve Heer of God komt, maar van sikkeneurige machtswellustelingen. Het is natuurlijk ook raar dat ik in naam van God gedoopt ben, maar dat mensen, andere kerkleden, mij eruit kunnen gooien.
Leid ik sindsdien een goddeloos bestaan? Volgens mij niet. In het verre verleden is een basis gelegd. Die is er nog steeds.