maandag 28 augustus 2017

Altijd maar over de grenzen

Ach ja, dat schijnt typisch Nederlands te zijn. Altijd net ietsje meer of anders. Verboden zijn er om overtreden te worden. En als overtreders daarop aangesproken worden, gaan ze klagen. Want : wat maakt het uit?
We reden vrijdag j.l weer eens over de dijk richting Enkhuizen. Zoals gewoonlijk is het extra opletten geblazen, want er rijden daar ook rare snuiters, die ervoor zorgen dat de dijk bij tijd en wijle afgesloten wordt voor het verkeer. De oorzaak is hetzelfde : een verkeersongeval.
De roekeloze rijders hebben menig dodelijk ongeval veroorzaakt. Dit keer zagen we automobilisten, die over de doorgetrokken streep inhaalden. Heel gewoon op deze weg. Niet alleen automobilisten, ook motorrijders, die nota bene extra kwetsbaar zijn. Een quasi sportieveling kwam ons  in zijn sportwagen al zigzaggend achterop. Hoewel de belijning aangaf dat er ingevoegd moest gaan worden, begon meneer aan een inhaalmanoeuvre. Ach, wat maakt het uit? Er komt toch niets aan? Nee, maar anderen verwachten niet toch nog ingehaald te worden. Anderen? Het gaat toch om ikke?
Er zijn ook mensen die roepen : "Bemoei je er toch niet mee!" Het betrof iemand wiens auto technisch in deplorabele staat verkeert. Dat ermee bemoeien zou ik wel willen laten, maar ik rij ook op de weg. En ik wil graag ongeschonden weer thuiskomen. Maar dat is van mijn kant een heel andere ikke-situatie dan die van de notoire overtreders.
Met een aanhanger boven de 110 km/uur rijden, daar heb ik nauwelijks moeite mee. Ik heb er geen last van, laat me niet gek maken (ben ik trouwens al) en kachel rustig door.