Naar Slagharen

Dankzij een lieve en attente voormalig klasgenote, kwamen wij in het bezit van een gratis toegangsbewijs voor het attractiepark in Slagharen. Tim en Jill vieren hun tweede week van de Mei vakantie en dus....
Toen we net buiten Dronten reden, klonk vanaf de achterbank de verrassende vraag : "Zijn we er al bijna?" Maar helaas voor Jill, we moesten nog ruim 60 km rijden. Spelletjes in de auto deden de tijd en de resterende kilometers voorbijvliegen. We reden in Slagharen de parkeerplaats van het park op en liepen vervolgens naar de ingang. Het duurde even bij het loket, maar dan is het zover : we zijn op het park! Voor de zekerheid kregen de kids het telefoonnummer van oma op hun arm geschreven. Opa's voorstel de adresgegevens van de kids op de arm te schrijven en een postzegel op het voorhoofd te plakken, kreeg tot zijn verrassing onvoldoende steun.
Het park is leuk ingericht met straatjes en pleinen. Er zijn niet alleen attracties, maar ook winkeltjes en horecagelegenheden. En ook veel stoeltjes en bankjes. Gelukkig maar, want van al dat gesjok raakt een mens eerder vermoeid dan van een stevige wandeling.
We zijn het hele park doorgelopen en zo links en rechts attracties gepakt. Tim en Jill voornamelijk, want van al die draaiende toestanden worden oma en opa wat onwel. Natuurlijk waren er uitzonderingen. Zo ging oma met Tim in een achtbaan, terwijl opa met Tim de watervallen te lijf ging. Tim ging ook een keer alleen. Oma ging nog met Jill in een stoeltjes lift en met z'n allen in het reuzenrad. Ik mag best zeggen dat de kids zich voorbeeldig hebben gedragen. Ter afsluiting zijn we op dringend verzoek van de beide kleinkinderen nog even langs de McDonalds gegaan. Al met al een zeer geslaagde dag!