Op z'n Koreaans

Ooit hadden we het Japans chroom. Dat glimmende spul, dat in een mum van tijd begon te roesten. Het begon met roestpikkels die opeens door het chroom heen opdoken. Gevolgd door afbladderen. Inmiddels is dat euvel ook verholpen, want de Jap hecht veel waarde aan kwaliteit. Dat geldt helaas niet voor het woord 'sorry'. Dat mag van mij desnoods ook 'solly' zijn, maar de Jap heeft helemaal niets met dat woord. Nee,liever harakiri dan sorry.
De Koreaan voor onze deur vertoont ook roest. We zijn dan weliswaar zo'n 50 jaar verder in de tijd, maar dat maakt blijkbaar niets uit. Sommigen verklaren dit soort zaken met : "zo'n ding mag geen leven lang meegaan, want dan wordt er niets verdiend." Maar er zijn genoeg mensen die geregeld een andere auto willen. De velgen zijn behoorlijk roestbruin geworden. Tijd voor een staalborstel en anti-roestverf. Ik zag tijdens het vervangen van de remschijven ook, dat de wieldoppen opgeschuurd en opnieuw gespoten moeten worden. Door het aantikken van stoeprandjes tijdens het parkeren, zijn met name aan de rechterzijde de wieldoppen beschadigd. Met gevolg dat de lak er vanaf bladdert als ik de hogedrukspuit erop zet. De vellen grijze lak vliegen dan in het rond. Dat is dan de Koreaanse kwaliteit. Toch hebben de Koreanen veel van de Japanse auto-industrie overgenomen. Maar blijkbaar hebben ze in hun eigen productieproces een minder hoge pet op wat kwaliteit betreft.
Bij het achterspatbord komen ook wat roestvlekken tevoorschijn. Dat wordt schuren, plamuren, weer schuren en aflakken geblazen. Maar ja, dan moet het weer wel meewerken. We hebben hier geen garage. Tenzij ik de loods mag gebruiken. Hoe dan ook : weer een paar klusjes op de lijst.