In een neerwaartse spiraal

Ik kan nou niet bepaald zeggen, dat het met de afgelopen decennia beter op geworden is. Eerder gaan we achter- dan vooruit. Ik blijf erbij dat veel te maken heeft met het onderwijs en het feit dat ook vrouwen, en dan bedoel ik met name moeders, zijn gaan werken. De zorg en opvoeding van kinderen is zodoende ook alsmaar losser geworden; met alle gevolgen van dien.

Door de invoering van de Mammoetwet en verdergaande versimpeling van het onderwijs, is iedereen in staat een academische opleiding te volgen. Maar ik moet afgestudeerden geen 'moeilijke' vragen stellen, die met hun deskundigheid en/of vakbekwaamheid te maken hebben. Zelfs bij de ABN AMRO weet niemand hoe boeterente berekend wordt. Maar ze vallen hun klanten wel lastig met veel te hoge rekeningen. Door gebrek aan kennis en vaardigheden is menig bedrijf het pad van liegen en bedriegen gaan betreden. Ik noem het oplichting, maar de nieuwe generatie werkenden noemen het 'commercieel'. 

Bij menige kassa gaat het ook mis. Hoofdrekenen is niet meer. Het is net als bij de tv-presentatoren : doen wat op een schermpje staat. Papegaaien dus. Net als in call centers. Zodra iets in die voorgekauwde teksten veranderd wordt, breekt paniek uit. Dus hoor je mij niet meer bij een kassa zeggen : "Zal ik er 1,10 euro bij doen?" Dus geen briefje van vijf retour maar veel losse muntstukken. Want zo staat dat immers op het schermpje van de kassa.

Bij de post, inclusief e-mail, zie ik geregeld correspondentie van bedrijven. De aanhef is vaak Geachte heer Van O. Heel netjes, zoals het hoort. Ik ben immers een onbekende voor de opsteller. Maar dan gaat menige brief verder met 'jij'en jou' met een quasi populaire toonzetting.  Dat komt mij niet alleen inconsequent, maar ook irritant onbeleefd over. Mijn reactie is steevast : "Opzouten! Weg die brief." Ik bedoel, ik ben je vriendje niet.

Wat de correspondentie betreft, drie vragen in een brief beantwoorden is tegenwoordig al erg lastig vanwege gebrek aan kennis. Vaak krijg ik een antwoord terug, waarin geen enkele vraag van mij beantwoord is. Of maar één van de drie. Knullig. Over stijl- en taalfouten heb ik het maar niet meer. Laatst hoorde ik iemand op de tv zeggen dat het hem verbaast, dat veel mensen hun IBAN en BIC banknummer niet uit het hoofd kennen. Zielig als je zo denkt.
En tot slot vraagt de huisarts mij : "Wat denkt u zelf dat u mankeert?" Dus die man is ook niet meer zo deskundig.