Naar de zondagsschool

Op zondagen moesten wij naar de Zondagsschool. Het vierkante witte gebouw, de voormalige pastorie, dat naast de Hervormde kerk staat, heeft de ingang  aan de Eikenlaan. Rechts naast het gebouw was een fietsenhok. Aan die kant grensde het gebouw aan de oude begraafplaats van de Hervormde kerk. Die lag een stuk hoger en was beschoeid met een gemetselde muur waar ik net overheen kon kijken. Of je het wilt geloven of niet : soms zag ik botten liggen langs die hoge rand van het kerkhof. Brrr! Doordeweeks passeerde ik het kerkhof aan de andere kant. Dan liep ik met mijn klasgenoten naar de gymzaal in het Dorpshuis, waar meneer Van Dalen met sigaar en stok ons opwachtte.
Ik herinner me nog dat ik na de voordeur van dat witte gebouw te zijn gepasseerd, iets links aanhoudend rechtdoor moest lopen. Het leslokaal had ramen die uitkeken op de Hoofdstraat. Maar daar zat ik helaas met mijn rug naartoe gekeerd.
Op de Zondagsschool kreeg ik o.a. les van juffrouw Koenen (van de snoepwinkel naast bloemist Rasser) en meneer Van Tilburg met zijn zwarte krullenkop. Hij woonde in het voormalige weeshuis aan de Hoofdstraat. Er werd uit de Bijbel voorgelezen en gezongen. Achteraf gezien waren de verhalen nogal geromantiseerd. We kregen geregeld een plaatje ter grootte van een half A4 mee met een Bijbels tafereel erop. Er was ook een blauw vierkant boekje met twee kinderhoofdjes (jongen en meisje) op de kaft met de titel Wie zingt mee? Nou dat deden we dus.
Ik herinner me dat de volgorde van de Bijbelverhalen dusdanig was gekozen, dat we naar de christelijke feestdagen toe leefden. Met Kerstmis kregen we een boekje. Ik heb er nog een hier liggen : Wout de scheepsjongen. Ik kreeg het tijdens het kerstfeest van 1957 (vorige eeuw!) en het werd uitgereikt door juf Van der Vecht. Volgens mij heb ik van haar geen les gekregen. En mocht het wel zo zijn geweest, dan heb ik zeker weer zitten (dag)dromen.
Als tiener kwam ik later zowel in de kerk (jeugddiensten) als in dat witte gebouw -Trefpunt-  terecht. Maar toen voor de lessen van dominee Honnef. Hij leidde daar de catechisatie. Het was uiteindelijk de starre houding van meneer Honnef (woonachtig op de hoek van de Hoofdstraat en de Hoogmadeseweg) die mij deed besluiten de kerk de rug toe te keren. Tot groot verdriet van mijn zeer gelovige moeder. Maar ja, ik wilde per se mijn vragen over de evolutietheorie en het ontstaan van de aarde los van het scheppingsverhaal beantwoord zien. In het gebouw van die Zondagsschool kwam later een soort jeugdsoos : Happy Jack.