Moederdag 2015

Begin jaren 50

Het is en blijft een commercieel gebeuren. Maar toch, ooit was het echt een Moederdag. Dat was de periode waarin ik op mijn knietjes onder het prikkeldraad van het weiland van boer Braat (foto) door kroop. Eerder had ik de witte en gele fleurige wolken madeliefjes en paardenbloemen gezien. Daar ging ik dan voor. Ik plukte een mooi boeketje bijeen en kroop vervolgens weer onder het prikkeldraad terug met het bosje wit geel stevig in mijn knuistje geklemd.
Mamma reageerde erg blij en verrast toen ik haar mijn boeketje gaf. Ze pakte een limonadeglas uit de kast, vulde dat met water en deed het boeketje erin.
 Daarna zette ze het fleurige glas tussen de plantjes in de vensterbank. Als ik er zo aan terugdenk, dan was ik nog trotser dan mijn mamma op mijn zelf geplukt boeketje.
Ik kwam wel vaker in dat weiland. Mamma vertelde mij later dat ik daar, sluipend door het groene gras,  vogeltjes probeerde te vangen. Ze moest vaak vanachter  het raam lachen om mijn capriolen als jonge jager. Toen ik me beklaagde over het feit, dat de vogeltjes mij telkens net te vluf af waren, adviseerde ze mij wat zout op hun staart te leggen.
Die middag heb ik met een handje zout op mijn buik in het weiland van Braat doorgebracht. Zonder succes. Het enige succes was dat mamma die middag nog nooit zo hard gelachen heeft. Nu lijkt Moederdag een haast lege dag. Ze is niet meer.
Moederdag, van madeliefjes plukken tot aan gemis. Nee, Moederdag is en blijft iets bijzonders. Daar zijn helemaal geen dure cadeautjes voor nodig.