Steeds meer ga ik merken dat er verwijdering ontstaat tussen mijn lichaam en mijn geest. Het gebeuren begint een beetje op een generatiekloof te lijken. Geestelijk ben ik ergens tussen de 30 en 40 jaar blijven steken. Misschien ben ik toen vastgelopen. Hoe dan ook, mijn lijf is wel in verjaring doorgegaan, dat gaat naar de 70. En dat is te merken. Tussen mijn oren ben ik nog steeds het haasje, maar fysiek ga ik richting de schildpad. Handig als ik straks in een scootmobiel beland. Hoewel ik veel in beweging ben, heb ik snel last van spierpijntjes. Vooral in mijn schouders en armen. Ik heb daar al eerder over gehoord. Ik werd op jongere leeftijd al gewaarschuwd voor dit ouderdomsverschijnsel. 's Avonds ben ik er gewoon moe van. Ik val dan ook zo in slaap.
Ik werd eerder ook gewaarschuwd voor het feit dat de tijd sneller voorbij zal gaan dan ik dacht. Ook dat klopt dus. Ik ben me daar niet altijd van bewust, totdat iemand zegt dat ik iets ouderwets draag. Maar dat komt omdat in het label van mijn kledingstukken geen THT datum staat vermeld. Met zo'n datum zou de kledingindustrie nog veel omzet kunnen maken. Zo'n label geeft de vrouw immers een legitieme reden om weer te gaan shoppen. Sorry mannen!
Mijn ogen worden alsmaar beter. Ik merk het vooral als ik iets wil lezen. Dan zet ik mijn leesbril af. Hij dateert uit 2004 en heeft evenmin een THT datum. Ik merk ook dat mijn werktempo geleidelijk lager wordt. Maar dat komt waarschijnlijk ook, omdat het allemaal niet meer zo nodig hoeft. Als ik geen zin meer heb, dan kap ik ermee. Mooi hè? Maar ook dat draagt weer bij tot een aangenaam leventje. Zo lang dat lijf het maar blijft doen. Maar eens zal die kloof tussen lichaam en geest zo groot worden, dat we gaan scheiden. Tegen die tijd hoop ik een paar vleugels verdiend te hebben.