Ik weet nog goed, dat ik tegen mezelf zei : "Gewoon een keer 'nee' zeggen!" Mijn dienstbaarheid was vaak de oorzaak van tijdnood tijdens mijn loopbaan. Ik moest dus vaker 'nee' verkopen. Best wel lastig, vooral in de detachering. De klant was immers koning. Vaak ging mijn tijdnood hand in hand met de cultuur van een organisatie. Waar chaos heerste, kwam ik vaak in tijdnood. Maar ik leerde vrij snel daarmee om te gaan. Zo maakte ik een keer een lijstje met de vragen die een directeur mij had gesteld gedurende een ochtend. De beste man kwam om de haverklap even aan mijn bureau staan. Er stonden 11 vragen op in de geest van "Willem, kan je even ...?" Ik heb door hem een hekel gekregen aan het woord 'even'. En alles wat ie vroeg was met de hoogste prioriteit.
Toen hij voor de twaalfde keer mijn kantoortje binnenkwam met weer een verzoek, liet ik hem de lijst zien en vroeg hem : "Wat mag ik als eerste gaan doen?" Hij schrok zichtbaar van het feit, dat ik nog helemaal niets met zijn vragen gedaan had. Het lijstje miste zijn uitwerking niet. Meneer werd even stil, slikte een paar keer en wees toen twee aanvragen aan. "Die zijn het belangrijkst", zei hij. Nadien had ik minder last van hem.
Ik liet wel meer opdrachtgevers keuzes maken uit dat soort lijstjes. Al was het alleen maar om hen te confronteren met hun chaotische werkwijze. Als het aan de top chaotisch is, probeer dan zelf maar eens op de werkvloer georganiseerd te werken.
Het lukte me niet altijd om zo de dag door te komen. Ik heb ook in omgevingen gezeten waar een ware vergadercultuur heerste. De vergadermomenten kwamen als poepen opzetten. Ik zei dan dat ik een andere, dringender afspraak had. Met mezelf dus. Want ik had me snel voorgenomen niet aan dat gedoe mee te doen. Dat werd me niet altijd in dank afgenomen. Maar wie goed oplet weet, dat veel vergaderingen totaal geen enkele nut hebben : sterke koffie met slap geklets.
Goed omgaan met spaarzame tijd vereist ook goed georganiseerd werken. Eerst dit en als dat klaar is, dan pas dat. Er zijn meer dan genoeg onderbrekingen. Probeer daar tussendoor maar eens je normale werkzaamheden te doen. Helemaal als je ingehuurd bent.
Mijn agenda kende vaak maximaal drie afspraken die elk een uur mochten duren. De rest was voor mijn dagelijkse beslommeringen. Die moesten immers op tijd af zijn. Want ondanks al die onderbrekingen en onzinnige dingen rees telkens weer de vraag : "Ben je klaar met je werk?"