Niet veel later wandelden Fenna en ik door het bos. Het was hier en daar nog wat vochtig, maar daar zullen met name de eigenaren van de volkstuintjes geen probleem mee hebben. De grond is op veel plaatsen opengebarsten vanwege de droogte.
Op de weg terug reageert Fenna opeens op haar jachtinstinct. Als ik haar blik volg en goed kijk, zie ik een jonge koolmees in het gras langs de straatkant zitten. Hij fladdert wat als reactie op Fenna's interesse. Het arme beestje is blijkbaar de weg kwijt. Gelukkig zijn er weinig katten daar in de buurt. Ik hoorde geen gepiep van de ouders. Hopelijk vinden zij hem alsnog en niet de eksters.
Als we verder lopen en de weg oversteken naar de woonwijk toe, zie ik opeens die rode dakhaas weer. Dit keer zit Tom te loeren naar musjes die in een struik zitten te kwetteren. Is ie nou helemaal betoeterd?! Eerst mauwen om eten en zijn maag vol stampen met Aldi voer en nu op mussenjacht? Ik gaf hem figuurlijk een schop onder de kont en riep : "Naar huis jij!"Als we even later weer in de woonkamer zijn beland, hoor ik het kattenluik klepperen. Tom sluipt naar binnen terwijl hij naar mij gluurt. Hij gaat in zijn mand liggen. Tot vanavond!