Vanmorgen even na negen uur ging de bel. Toen ik opendeed, stond daar een buurvrouw met een krultang in haar hand. De krultang zelf had een dot van haar blonde haren vast. Ze stond daar in een wat vreemde pose met een arm schuin omhoog met daarin een krultang met een los hangend snoer. Ze lachte wat zenuwachtig en vertelde over een ongelukje met de krultang, waardoor ze nu aan dat ding vastgeketend zat.
"Ach, waarom niet? Het is weer een andere vorm van hulp", dacht ik nog. Een snelle diagnose leerde me dat haar haren flink vastgeknoopt zaten. Ik adviseerde haar toch maar even naar de kapper te gaan. Maar dat wilde ze niet, want ze had een afspraak elders en ze was al wat laat. "Knip hem maar gerust los hoor", zei de vrouw stellig. "Desnoods ga ik met een kale plek op visite; dat interesseert me niets", voegde ze nog even toe om mij over de drempel te krijgen. Ik greep natuurlijk direct vrolijk naar een schaar en dacht : "Yeah, knippen in andermans haar!" Maar ik vermande me. Ik keek even goed hoe het haar verstrengeld zat en begon voorzichtig te knippen. Gelukkig hield de schaar zich ook rustig. Na de eerste knip rolde ik wat met de tang totdat hij geen haren meer losliet. Toen weer een knipje. En zo heb ik uiteindelijk de tang uit haar blonde lokken gekregen.
Ze slaakte een zucht van opluchting : "Nou die rot tang kan ik wel weggooien!" Maar ik adviseerde haar de resterende haren met een scheermesje of zo los te maken, want de tang zelf mankeerde niets. Toen ik de deur achter haar sloot, was ik toch nog wat verbaasd. Ze sprak zo gemakkelijk over dat wegknippen. Ze heeft een mooie bos blonde haren, waar menige vrouw jaloers op zou worden en menige man doet omkijken.