Ja, soms doe ik dat. Al moet ik zeggen dat ik over het algemeen er een wat beschaamd gevoel aan overhoud. Het druist namelijk in tegen mijn geaardheid : ik ben nu eenmaal geen egoïst.
Na gedane noeste arbeid heb ik mezelf dus verwend met een kop choco en een dikke plak van een mokka cake. Gisteren kreeg ik die cake als blijk van dank voor mijn inzet. Nee, het is gelukkig niet zo dat mijn lichaamsomvang en/of gewicht geheel in verhouding is met mijn dienstbaarheid. Als dat het geval zou zijn geweest, dan kon ik al jaren geleden mijn stoel niet meer uitkomen en had ik wellicht aan een tv programma als Obese meegedaan dankzij een iemand met goede bedoelingen die ik dan later uit mijn leven zal bannen. Ik ben tot zo'n 5 jaar na mijn huwelijk vrij slank geweest. "Een vol gescheten palingvel", zei mijn vader ooit. Complimenteuzer ging het bij de Marine blijkbaar niet aan toe.
Ik mag dan kroketten erg lekker vinden, maar ik kan met gemak heel veel snackbars voorbijlopen terwijl ik trek heb. Een soort zelfkastijding. Mezelf even op de proef stellen. Net als in militaire dienst. Toen kwamen we de kazerne binnen marcheren na een zeer zware mars, om vervolgens via de achterpoort nog een paar kilometers erbij te plakken. Ai, ai, ai!
Ik let natuurlijk op gezond eten en lichaamsbeweging. Desondanks ben ik een kleine 10 kg te zwaar. Ik geloof niet in diëten, wel in een goede leefstijl. Ik ken mensen die zich een slag in de rondte eten en/of drinken met als excuus dat ze soms een halfuurtje aan sport doen. Zo van : ik heb net 200 calorieën verbrand, dus ik mag er wel weer 2.000 naar binnen werken. Ik denk dan maar : houd jezelf maar voor de gek.
Mezelf verwennen doe ik dus niet zo vaak. En zoals met veel dingen die ik niet zo vaak doe, geniet ik er des temeer van. En dus zit ik in de zon onder de overkapping lekker te genieten.