Na een aantal treurige gebeurtenissen, had ik er behoefte aan om mijn geboortedorp te bezoeken. Het was een verlangen naar een zorgeloze tijd. Een tijd waarin het gezin waar ik deel van uitmaakte nog compleet was. Helaas waren de woningen aan de Resedastraat al gesloopt. Maar de oude dorpskern was nog zoals toen. Later heb ik nog het huis van mijn oma en opa mogen bezoeken. Dat was ook heel bijzonder. Ik keek als eerste vreemd genoeg in de woonkamer achter de deur. Daar stond ooit een divan, waar mijn zieke oma op lag.
Aan het huis aan de Splinterlaan heb ik ook mooie herinneringen. Als ik bewust bij die periodes en locaties stilsta, dan prijs ik me gelukkig. Het waren mooie tijden, met af en toe wat minder.