Het is vandaag zijn geboortedag. Wijlen mijn broer(tje) zou nu even jong zijn als ik, 74 jaar. Een paar weken maar. Dan nam ik weer een voorsprong. Op zijn ziekbed drong hij er diverse keren bij mij op aan : "Je moet me niet vergeten, broer." Het leek mij toen alsof zijn leven aan de andere kant daar vanaf zou hangen. Zijn blik was wat angstig en serieus. Hij kan gerust zijn, want ik denk dagelijks aan hem. En niet alleen aan hem. Dat ben ik hen allemaal verschuldigd.