Gisteravond hebben wij op uitnodiging van een van onze kinderen en diens partner een Indonesisch restaurant bezocht.
Het was voor mij pas de 3e keer dat ik zo'n restaurant bezoek. De eerste keer was in de jaren 70 in Den Haag, in de Kettingstraat. De tweede keer was in de jaren 80 in Utrecht, op de Croeselaan tegenover de Jaarbeurs / station. Het personeel was daar Indonesisch gekleed.
De derde keer was dus gisteren in Nieuwegein - Vreeswijk. Het restaurant heet Cindisch Soulfood. Het was geen groot restaurant, maar wel knus en erg gezellig. Ik heb na de entree wel even van stoel gewisseld, vanwege mijn doofheid. Alles door één oor naar binnen gepropt krijgen heeft een vermoeiend effect.
Vooraf werd de menukaart aan ons uitgelegd. Volgens mij waren er op dat moment twee qua uiterlijk herkenbare Indo's in het restaurant. Waarschijnlijk kreeg ik daarom een speciale begroeting van de eigenaar. Ik moet zeggen, het eten smaakte uitstekend. Het riep herinneringen op aan de Indische keukenprinsessen die ik gedurende mijn leven heb meegemaakt. Omdat de gerechten in kleine kommetjes werden geserveerd, had het veel weg van een snoeperij. Sommige gerechten waren behoorlijk pittig. Gelukkig heb ik daar geen last van gehad. Wat mij ook opviel was de hoeveelheid. Dat ging zo goed al op. Dus weinig restjes. De gezellige avond eindigde met een volle buik en een tevreden gevoel. Omdat er geen bankstel of sofa's waren, zijn we bij onze gastvrouw en -heer thuis gaan uitbuiken.