Vanmorgen staat ze in een Kerstkraam bij een winkelcentrum warme chocolademelk enz. uit te delen. Ze heeft zichzelf goed ingepakt tegen de kou en de regen. Wat een stoere vrouw is het toch. elf zit ik binnen. Iemand moet toch op Fenna passen?
In de detachering werken neigt naar gebruikt worden als melkkoe. Dat geldt niet alleen als medewerker van een software house, ook in andere bedrijven zoals uitzendbureaus en financiële adviesbureaus. Soms heb ik me als een melkkoe gevoeld. Dat was op de momenten, waarop ik niets in te brengen had. Ik werd zonder enige vorm van overleg verhuurd. Omwille van : omzet maken.
Het gebeurde ook dat het vaste personeel me vijandig behandelde. Vaak ging het louter vanwege het tarief in relatie tot hun salaris. Daarbij vergaten zij, dat het uurtarief niet mijn salaris betrof. Ter vergelijking : in de tijd dat een werkgever zo'n Hfl 155 per uur voor mij vroeg, had ik zelf een inkomen van nog geen Hfl 50,= per uur. Dat was Hfl 7.000 bruto per maand, een leaseauto, een telefoon en een onkostenvergoeding van Hfl 300,=.
Soms werd ik verhuurd met een wat opgewaardeerd CV. Dan had de Sales er kennis of ervaring opgezet, die ik ontbeerde. Daar kwam ik pas achter, toen ik bij de opdrachtgever zat. Heel vervelend. Naarmate ik hoger op de ladder kwam, groeide de weerstand (in de vorm van rotopmerkingen, pesten, onterecht beschuldigen enz.) bij personeel van opdrachtgevers. Die was veelal gebaseerd op afgunst en soms op angst. Ik ben zelfs telefonisch bedreigd. En toch kende ik veel plezier in mijn werk. Ik ging bijna nooit met tegenzin naar kantoor. Dat kwam omdat ik een dikke huid had en me meer richtte op de positieve mensen en doelen. Neemt niet weg, dat het werk me sloopte. Maar daar kwam ik pas later achter. Eenmaal weer thuis, was er rust en warmte.