Onlangs vernam ik, dat de mastiff die andere honden aanviel een spuitje gekregen heeft. Het arme beest is niet meer. Ja, het arme beest, want de hond is gewoon niet goed opgevoed, gedisciplineerd. Van meet af aan had de eigenaresse zo haar twijfels over het beest en dat was al een teken aan de wand. De hond ging steeds meer z'n eigen gang.
De hond werd op min of meer dezelfde tijdstippen uitgelaten als Fenna. Ik zag hem vaak in de auto zitten. Zowel 's morgens als 's middags. Sinds de aanvallen / uitvallen naar andere aangelijnde honden werd ie namelijk elders uitgelaten. De laatste keer zag ik hem loslopen bij een weg langs het spoor. Daar rende ie de talud af en op. Er werd nu gezegd dat de hond last had van z'n gewrichten. Maar daar heb ik zo mijn twijfels over. Ik heb dat beest nooit moeilijk zien lopen.
Hoe dan ook, Fenna en ik kunnen weer met een gerust hart langs die woning wandelen. Al heeft Fenna er nog steeds moeite mee. Ik laat vaak aan haar de keus : oversteken of doorlopen. Daar reageert ze niet consequent op. Ik denk dat het wat uitmaakt of die deur wel of niet net eerder open geweest is. Een kwestie van geur. Ze schrikt nog wel als er ergens een voordeur opengaat. Herstellen van een trauma heeft tijd nodig. Ik weet er alles van.