Het gezin waarin ik een plekje had, bestond uit zeven kinderen. Dat was soms erg druk. Vooral omdat er maar één badkamer en één toilet was. Ik miste toen zo'n apparaat waar je een nummer kon trekken.
Laatst hoorde ik een moeder van een nog groter gezin iets opvallends zeggen. Op de vraag of er ook nog een tiende komt, zie ze : "Ik vind die baby's zo leuk en ze ruiken zo lekker. Daar kan ik zo van genieten! Helaas is dat maar van korte duur. Deze baby (wijzend naar de jongste) is over anderhalf jaar geen baby meer, dus...." Ik schudde toen maar weer mijn grijze hoofd. Sorry hoor, maar dat klonk mij tamelijk egoïstisch in de oren. Als een soort verslaving. Het leek ook alsof kinderen vanaf hun 2e levensjaar minder interessant of leuk zijn voor haar. Dat was overigens niet aan de overige acht te merken hoor. Maar die uitspraak vond ik : Brrrr.