Als kind maakte ik mee, dat in geval van ruzies met leeftijdgenootjes soms moeders kwamen opdraven. Die namen het dan voor hun kind op tegen het andere kind. Iets wat ik mijn moeder nooit heb zien doen. Zo klein als wij waren, losten wij zelf onze probleempjes met andere kinderen op. Zo hadden we ruzie en zo waren we weer dik met elkaar. Zo ging het.
Later hebben wij ons als ouders ook nooit bemoeit met ruzies van onze kids met leeftijdgenootjes. Die lossen ze zelf maar op. Tenzij er iets bijzonders gebeurde, zoals toen een van onze kids opgelicht en een ander op de basisschool mishandeld werd. Maar voor de rest : zoek het zelf maar uit.
Ook later, toen ze volwassen waren geworden bemoeiden wij ons niet met hun zaken. Nog steeds niet. Daar zijn ze immers al oud en wijs genoeg voor.
Toch zijn er nog steeds ouders / moeders, die zich nog steeds met kwesties van hun inmiddels volwassen kind bemoeien. Ik bedoel dus echt bemoeien en dus niet vriendelijk informeren. Is het dan vreemd dat ik denk : "Waar bemoei jij je eigenlijk mee?"