Als je dan toch geprikt wordt.... In mijn leven ben ik slechts 2x door een wesp gestoken. De eerste keer omdat ik het zoemende, mooie beestje met zijn geel-zwart gestreept achterlijfje probeerde te vangen. Gewoon met mijn handjes een bolletje makend. Maar het beestje wilde daaraan niet meewerken. Ik was rond de 6 jaar en was in de voortuin van de benedenburen. In dat mooie tuintje had mevrouw Van Ingen Schenau o.a. mooie lupines staan. Blauwe en roze. Daar zoemde het beestje traag heen en weer. Ik weet nog wel dat ik na de steek naar boven rende om een natte theedoek (DDDDD) om mijn arm te draaien. Ik herinner me niet of ik de angel eerst verwijderd heb. Ik weet wel dat ik rustig ben gebleven. Toen al.
Later, eind jaren 80, werd ik in mijn knie gestoken. Ik zat op de motor, de Honda CB550 Super Sport en was van een computercentrum in Zeist op weg naar huis. Naar Schoonhoven. Op de A12 voelde ik plots een pijnlijke steek in mijn linker knie. Ik stopte op de vluchtstrook en bekeek de pijnlijke plek. Daar zat een geplette wesp. Ik heb het platte beestje weggeveegd en ben daarna huiswaarts gereden. Thuis heb ik de angel verwijderd en wat azijn op het prikgaatje gesprenkeld. Klaar. In het algemeen ben ik niet bang voor die kleine beestjes. Ze zijn er immers niet op uit om me zomaar pijn te doen. Het zijn geen mensen, hè? I'm a King Bee :