Soms dacht tijdens weer een cursus : "Waarom moet ik leren omgaan met idioten? Kunnen die idioten zelf niet in therapie?" Ik vond het de omgekeerde wereld, symptoombestrijding. Ach ja, ik moest leren omgaan met lastige medewerkers en dito klanten. Hen niet de les te lezen of zelfs op hun donder te geven, maar wat slapjes lachend om hen heen dralen. Ik moest me in allerlei bochten wringen om met zo'n hork om te kunnen gaan. Eerlijk gezegd was en ben ik daar de man niet naar.
Als iemand zijn werk niet goed gedaan had of niet gedaan had en ik daarover iets vertelde aan mijn leidinggevende of opdrachtgever, werd mij een paar keer gezegd, dat ik het dan maar zelf moest doen. Huh?!
Toen ik pas met werken begon, moest ik leren praten. Ik moest ook een eigen mening vormen, om die tijdens vergaderingen en in andere situaties te uiten. Daarna moest ik leren hoe ik leiding moest geven. Dat was in eerste instantie een soort van sergeanten- of politieagentenbaan. Maar zelf maakte ik daar iets anders van; een baan als coach.
Interessanter vond ik de cursussen die bedoeld waren om mijn eigen persoonlijkheid wat te verbeteren. Van introvert naar meer extravert. Van stilzwijgend naar meer assertief (je gedachten, gevoelens uitspreken). Tijdens dat soort cursussen werd ik af en toe flink door de mangel gehaald. Veel werd op video vastgelegd en weergegeven. De rest van de cursisten kon dan kritiek spuien. Ik had daar geen moeite mee, omdat die aanpak in besloten kring mijn verbeterpunten blootlegde. Neemt niet weg dat ik tijdens dat soort opleidingen een paar keer cursisten al op de eerste dag huilend heb zien vertrekken. Die moesten duidelijk eerst naar een andere cursus. Die van leren incasseren.