Als de dag van gisteren

De boerderij van Braat

Volgende week, deo volente, hoop ik 70 jaar te worden. Wat een mooie leeftijd! Ook een bijzondere leeftijd, vind ik. Ik zie me nog zo als peuter naar de kleuterschool lopen. Die bevond zich aan de Hoofdstraat in ons Leiderdorp. Ik moest twee keer de Hoofdstraat oversteken : aan het eind van de (Reseda)straat, ter hoogte van de boerderij van Braat en tegenover de kleuterschool.
Ik ging vroeg naar kleuterschool. Mijn grote broer had het daar moeilijk en dus moest ik mee. Later kwam ook mijn jongere broer. Maar toen was mijn grote broer al naar de grote school in de Kastanjelaan.
De school leek op twee huizen die tegen elkaar aan geplakt waren. Met in het midden de hoofdingang. Als ik dat monumentale gebouw binnenkwam moest ik rechts naar mijn klaslokaal. Op de maandagen zat juf Meerburg met een knotje op haar hoofd en een ziekenfondsbrilletje op haar neus achter een tafeltje te wachten op het zendingsgeld. Mijn broer Ruud en ik hebben daar geen leuke herinnering aan. In ons lokaal stonden tafeltjes en stoeltjes. Daar leerde ik matjes vlechten, muizentrapjes maken, plakken, knippen en kleuren. Van juf (Aleida?) Van der Does, een lieve juf. Niet zo streng als mw. Meerburg. Zelfs bepaald speelgoed en het speeltuintje links achter het gebouw herinner ik me nog. Alsof ik daar gisteren nog geweest ben.
Zo zijn er meer herinneringen, die mij vertellen dat de tijd voorbijgevlogen is. Voordat ik het weet ben ik 90. Ik heb vandaag de boel al voorbereid. Ik ben nu eenmaal een man van de tijdigheid.