Ondanks het feit dat ik vooraf goed over dingen nadenk alvorens een besluit te nemen, gaat het soms toch verkeerd. Ik ben nooit in paniek geraakt, als ik concludeerde een verkeerde keus gemaakt te hebben. Ik beschouw mijn leven als een doolhof met allerlei deuren. En soms opende ik een verkeerde deur. Geen paniek, want achter elke deur bevinden zich telkens weer andere deuren. Soms maar één, soms meer en heel soms heel veel meer.
Zo kwam ik een keer als hoofd automatisering bij een exportslachterij terecht. Helemaal verkeerd dus. Ik was nota bene vooraf gewaarschuwd voor de bedrijfscultuur. En toch heb ik doorgezet, omdat ik toen ook weer dacht zelf invulling te kunnen geven aan mijn nieuwe baan. Maar dat viel dus tegen. Weer wat geleerd en naar de andere mogelijkheden (deuren) gekeken. Ik moest opnieuw kiezen. Het werd een deur waarachter mij leuke en interessante dingen wachtten.
Er zijn mensen die na een verkeerde deur te hebben geopend, bij de pakken gaan neerzitten. In passieve toestand doen ze aan huilie, huilie. Ze hebben medelijden met zichzelf en zijn niet in staat een andere (groene?) deur te openen.