Ik ben jarig!

Het is er toch van gekomen. Ik ben vandaag 70 jaar geworden. Weer een mijlpaal in mijn bestaan op deez aardkloot.  Ik ben er dankbaar voor. Toen ik vanmorgen in de badkamer in de spiegel keek en mezelf feliciteerde, vroeg ik me af in hoeverre mijn uiterlijk bij mijn leeftijd past. Een rare gedachte, die vaker bij vrouwen schijnt voor te komen dan bij mannen. Misschien dacht ik onbewust aan mannen van mijn leeftijd die ik ken. Ik vind ze telkens weer zo oud uitzien. Alsof ze al tachtig of negentig jaar zijn. Een van hen is zelfs jonger dan ik.

Vandaag ga ik naar de Milieustraat. Afval wegbrengen. Een passend gebeuren voor op een verjaardag; me ontdoen van overbodig geworden zaken. En zodoende ruimte maken voor nieuwe.
In juni 1988 werd mijn vader 70 jaar. We woonden toen in het pittoreske stadje Schoonhoven. In een knusse woning met toen nog twee kinderen en een hond. Onze ouders woonden nog in de Splinterlaan in mijn geboortedorp, Leiderdorp. Daar kwam ik ter wereld. Thuis bij mijn oma en opa in de Koningstraat. Later, begin jaren 50, verhuisden wij naar een nieuwe woning. Dat was een duplexwoning aan de Resedastraat. Daar heb ik een deel van mijn jeugd doorgebracht. Ik heb daar heel veel mooie herinneringen aan overgehouden. Niet alleen aan de (toen was geluk heel gewoon) periode daar. Ook aan de drie jaren op Curaçao en de (pop muziek) periode daarna aan de Splinterlaan. Ach, zo terugkijkend heb ik tot op heden per saldo gewoon een leuk, interessant en gelukkig leven geleid. Met veel hoogte- en een paar dieptepunten. Het heeft zo moeten zijn. Op naar de 80! Laat ik beginnen met weer een mooie dag.