Toen ik vanmiddag richting huis liep en het huis van mijn Indische overbuurvrouw passeerde, zag ik haar achterdeur openstaan. Ik dacht haar op haar stoeltje aan te treffen, maar dat was niet zo. Toen ik nog wat beter tussen de rozenstruiken door keek, zag ik een omgevallen papiercontainer waar een paar benen uit staken! Nu ben ik niet zo schrikkerig van aard, dus ik riep maar : "Oma, wat bent u daar aan het doen?" Het arme mensje reageerde direct door haar hoofd op te lichten : boem!
Tergend langzaam zag ik de benen langer worden en een compleet bovenlijf verscheen toen ze achteruit kroop. Ik was inmiddels haar tuintje in gegaan en hielp haar overeind. Ze slaakte een diepe zucht en plofte neer in haar tuinstoel.
"Ik heb mijn krant van vandaag per ongeluk in de container gegooid", zegt ze wat paniekerig. Ik stel haar op haar gemak, zak door mijn knieën en kruip in de container. Dat ding zal wel gedacht hebben : "Weer zo'n gekke Indo hier?"
Ik gooi de dunne laag papier naar buiten en begin de boel te controleren. Intussen vertelt ze dat ze vandaag naar Zwolle is geweest. Naar de Kumpulan (niet-Indo's : even googlen!). Het was weer erg gezellig onder de luitjes.
Mijn zoektocht levert niets op. Ik ruim het papier op, zet de container weer overeind en op z'n plaats. Oma kijkt mij vragend aan. Dan vraag ik haar : "Heeft u de krant niet meegenomen naar Zwolle?" Ze antwoordt met grote ogen direct : "Jaa!! Aduh sèh, helemaal vergeten sèh! In mijn tas, ja!"
We moeten allebei hartelijk lachen. Oma gaat nog even naar de apotheek. Als ik haar tuintje verlaat, merk ik dat de sluiting van haar hek los zit. Die heb ik niet veel later van nieuwe schroeven voorzien. Het leuke van oma is, is dat ze altijd in de gaten heeft als ik stiekem iets voor haar gedaan heb.