zaterdag 27 september 2014

Groene ergernis

Het is me opgevallen dat in veel gemeenten mensen zich vooral groen en minder geel ergeren aan de manier waarop het gras van de openbare gazons gemaaid wordt. Vaak liggen her en der plukken gemaaid gras op voet- en fietspaden. Die plakken lekker aan je banden en/of zolen en voordat je het weet, ligt het spul zowaar in je eigen tuin en/of huis.
Als ik dit onderwerp aansnijd  komt men vaak met allerlei drogredenen. De meest voorkomende is : "Ja, maar het gras is nat. Dat blijft aan de wielen plakken en dus..."
In tegenstelling tot menig ander beroep, heeft meneer de grasmaaier helemaal niets met het achterlaten van een schone omgeving. Zoals hij die aantrof voordat hij met dat stomme ding ging maaien. Ik bedoel, als ik iemand help met een klusje laat ik de boel ook weer netjes achter. Net als de meeste installateurs van cv apparatuur en kozijnen. En sommige bezoekers van recreatiebungalows. Die grasmaaiers hebben qua mentaliteit veel weg van interim managers : het mes erin en vervolgens een bende achterlaten.
Stel je eens voor dat een schilder net zo zou werken als zo'n suffe grasmaaier. Ik moet er niet aan denken. Als ik het toch heb over de kwaliteit van de werkzaamheden, dan nog het volgende. Dronten een een behoorlijk schone stad. Het vuil wat hier ligt zal wel van die studenten van buitenaf zijn. Als er dan toch heel per ongeluk een doosje, zakje of blikje op een gazon ligt meneer de grasmaaier, raap dat dan even op. Dank u.
Ik zal ongetwijfeld veel mensen het gras voor de voeten hebben weggemaaid. Maar die moeten maar denken : "Het is netjes gedaan, zonder een bende achter te laten."