Naar het ziekenhuis

Ziekenhuis Emmeloord

Nee, niet voor mezelf of andere familieleden, maar voor een medebewoner. De alleenstaande man moest vanmorgen vroeg naar Emmeloord, voor een bezoekje aan het ziekenhuis. Om hem psychologisch te ondersteunen, ben ik met hem meegegaan. Hij moest nuchter aan het onderzoek beginnen en samen met de spanningen rond het onderzoek kunnen mensen zich wat onzeker gaan voelen en gedragen. Trouwens, alleen is ook maar alleen.
Gisteren heb ik eerst zijn navigatiesysteem aan de praat geholpen. Daarna hebben we samen de bestemming in het systeem gezet. Hij heeft het ding gekregen van iemand en wilde wat hulp bij het instellen van het apparaat. Zonder geluid, 'want die vrouwenstem vind ik irritant', aldus meneer. Via de A6, wat een drukte, reden we zonder oponthoud naar Emmeloord.  Ik zag dat de rechter buitenspiegel van zijn auto op half zeven hing. De bevestiging in het spiegelhuis was afgebroken. Ik beloofde hem dat ik die zal repareren.
In het ziekenhuis werden we keurig naar de betreffende afdeling gebracht. We waren ruimschoots op tijd. Zoals hij en ik dat graag willen. Twee minuten voor de afspraak (ja, hier kan het!) werd meneer opgehaald. Na nog geen half uur was ie weer terug. Opgelucht en wel. Weer thuis aangekomen, zagen we dat er gesnoeid werd. Voor de sociale controle.