In de hobbysfeer probeer ik preventief te werk te gaan. Voorkomen is beter dan genezen. Dus vandaar de antiroest maatregelen, onderhoud ter voorkoming van rotten van het hout en geregeld schoonmaken en beschermen van lakwerk. Dat is allemaal veel beter dan het reeds geschiede kwaad in de vorm van roest en dergelijke te moeten repareren. Hoe langer je er geen aandcht aan besteedt, des te groter de ingreep tot herstel.
In wezen geldt dat ook voor de mens. Niet elk mens wordt zonder 'mankementen' geboren. Dat hoeft geen probleem te zijn. Maar het wordt het wel, wanneer je als ouders het probleem niet herkent en/of erkent. Of het nu om een of andere vorm van autisme, ADHD, ADD of dyslexie of iets anders gaat, tijdig ingrijpen kan erger voorkomen. Vooral op jonge leeftijd is veranderen / aanpassen gemakkelijker dan wanneer ze ouder zijn. Dat vereist ook veel tijd en energie, maar ja kinderen staan (op de juiste manier) bovenaan hè?
We hebben volwassenen meegemaakt, die heel beschermd opgevoed zijn vanwege hun beperking of anderszijn. Ze dachten vanwege hun opvoeding, dat de hele wereld met hen rekening moest houden. Met gevolg, dat ze constant in de problemen zaten. Hen was nooit geleerd, dat de wereld is zoals ie is en dat zij zich zullen moeten aanpassen.
Laatst zag ik een stukje over een jonge vrouw, die meende dat haar tics geheim moesten blijven. Ze zag niet in, dat zonder die kennis bij anderen haar tics heel anders kunnen overkomen. Of zelfs tot ruzies kunnen leiden ("ze trok een raar gezicht toen ik dat zei"). Toen ze haar tics had bekend, viel niet alleen een last van haar schouders maar was er ook veel meer begrip voor haar gedrag. Ze kon veel meer zichzelf zijn. Jammer dat haar ouders haar daarin niet begeleid hebben. Misschien schaamden zij zich voor haar. Die valse schaamte komt helaas ook voor bij ouders. Met een negatief effect op het functioneren van het kind.
Om die reden vertel ik tijdens een intro van mezelf ook over mijn beperkingen. Het maakt het voor mij en de anderen veel gemakkelijker. Dan kan ik plots verdwenen zijn, omdat het mij te druk wordt. Of ik herinner me bepaalde dingen niet. Ik vind niet dat ik me dan kwetsbaar opstel. Ik stel me open op. En ja, er zijn altijd weer zielenpoten die daar misbruik van maken. Die hebben last van een veel ernstiger afwijking.