In de loop der tijd ben ik me gaan ergeren aan die telefoons. Ik vind ze erg vervelend. In wezen niet die apparaten, maar de mensen die ze gebruiken. Zoals mijn werkgevers, die mij ook na werktijd (zelfs in het weekend) meenden te moeten bellen. Ze vergaten alleen dat ik daar nooit voor getekend had en mijn arbeidsvoorwaarden dat ook niet vermeldden. De mobile telefoon staat bij velen altijd op de eerste plaats. Zelfs tijdens serieuze gesprekken. Als ik zie dat iemand aan het begin van zo'n gesprek z'n telefoon naast zich neerlegt op de tafel of het bureau, weet ik al genoeg : de gesprekspartner staat op plaats 2. Van mij moest dan ding uitgezet worden, omdat ik mezelf belangrijker vond. 😏
Dat ding is zo ingeburgerd als iets met de hoogste status, dat zelfs bij kassa's bediendes hun werk stilleggen met de mededeling : "Neemt u maar gerust op hoor." Niet leuk voor de wachtende klanten.
Onlangs moest ik dat onding meer gaan gebruiken. Dat is vanwege de gewijzigde manier van aanmelden voor bepaalde websites. Dan sturen ze mij een sms bericht met een code. Als ik naar zo'n site moet vanwege iets dringends of noodzakelijks, moet ik eerst mijn mobiele telefoon uit een lade halen. Vaak moet dat praat-plastic dan ook nog aan de lader, omdat de accu bijna leeg is.😅 Als ik in bepaalde situaties alleen een 06 nummer moet/kan opgeven, dan geef ik na overleg het nummer van Sonja. Haar telefoon staat altijd aan. Ik heb een rustig leven. Wat ik mis is van minder belang.