Stapsgewijs

Vandaag heb ik mijn schilderwerk voortgezet. Om het leuk te houden beperk ik me tot de helft van de overkapping. En dan weer per overspannende balk. Zo boek ik geregeld tussenresultaten (weer een balk af!) en blijf ik gemotiveerd. Het is vandaag een stuk koeler dan gisteren. Ik heb zowaar toch maar een muts op mijn hoofd gedrukt en een bodywarmer over mijn werkvest aangetrokken.
Toen het koffiepauze was, merkte ik dat mijn handen ondanks de handschoenen koud geworden waren. Voor het hogere deel van de overkapping maak ik gebruik van een trapje. Dat plaats ik dan op de zitbanken. Is dat niet gevaarlijk voor een oude vent? Nee hoor, die kan alleen maar vallen. Ik

heb geen last van evenwichtsstoornissen. Wel van hoogtevrees, maar dit keer zonder bibberen. Ach, ik zei het weleens in de speeltuin, als die kids van ons zo aan het klauteren en doen waren. Dan waren er moeders die doodsangsten uitstonden, omdat ze konden vallen. Ze vonden mijn reactie verwerpelijk. Alsof ik onze kids iets ernstigs wilde aandoen. Maar ja, dat is nu eenmaal het verschil tussen jongens en meisjes en vaders en moeders.
Toen ik klaar was met de helft van de overkapping, bleek het 12.00 uur te zijn. Wat een timing! Vanmiddag ga ik aan de andere helft beginnen. Ik moet zeggen, dat het resultaat er best wel chique uitziet. In eerste instantie vond ik zwart niet echt aantrekkelijk. Maar dat veranderde later. Dat was toen ik die kleur zag onder de overkapping van een buurtbewoonster voor we ik de dakbedekking ervan vervangen heb. Toen dacht ik nog : ik had het balkhout beter eerst kunnen schilderen alvorens het te gaan monteren. Maar dat is iets in de zin van een koe, een kont en kijken.