"Zo, het lijkt wel winter!", klinkt de begroeting. Ik ben op de fiets naar de loods gereden, om te zien of er soms nog wat werk ligt te wachten. Ik word begroet door een timmerman.
Ik heb mijn winterjack aan en een muts op. Sinds ik gekortwiekt ben, heb ik snel last van een koud hoofd. Vandaar. "Tja, ik ben buiten bezig. Ik ben geen 40 jaar meer en ik ben wat verkouden. Nu mijn haar geknipt is, doe ik liever een muts op", is mijn antwoord. De jongelui hebben zo gemakkelijk praten.
Is het niet raar om je hier druk te maken over het klimaat en de Israëlische slachtoffers en wapenhulp te verlenen aan een land in oorlog? Ik bedoel, we zijn toch zo begaan met menselijk leed van buitenlanders? Maar we bombarderen ze ook. Of we laten ze bombarderen. Terwijl we alsmaar roepen over vrede, verdraagzaamheid en gelijke behandeling. Maar een dode Israëli is vele malen erger dan 25 dode Palestijnen. Gaat Rutte ook in Gaza op bezoek? Per saldo doen we aan alle negativiteit net zo gemakkelijk mee. Nogal strijdig. Er is nauwelijks nog goed nieuws te melden.