zondag 15 oktober 2023

De man met de hamer

Toen ik vanmorgen uit mijn bed rolde, voelde ik me een stuk beter. Dat gaf een opgelucht gevoel, een bevestiging dat het weer de goede kant op gaat. Dat gevoel begon na zo'n 2 uur wat af te zakken. Een halfuur later was ik weer de oude, de zieke oude. Dus het was weer zo'n opleving, gevolgd door de man met de hamer. Dat soort toestanden heb ik vaker meegemaakt, toen ik na een ziekteverzuim weer aan het werk ging. Ik voelde me 's morgens weer behoorlijk opgeknapt en dacht : "Kom ik ga naar werk." Maar tegen koffietijd voelde ik me weer erg ziek. Ik ben er dus weer ingetrapt.
In het algemeen ben ik niet zo vaak ziek. Meestal tegen het eind van het jaar. En dan een dag of 3 á 4. Griep. Over het hele jaar genomen kende ik een laag ziekteverzuim. Samen met een vrij hoge zelfdiscipline vond ik het daarom vervelend, wanneer ik onder druk gezet werd om weer te gaan werken. Alsof ik niet ziek mocht zijn. Zo heb ik een keer een discussie gehad met iemand van het GAK. Je weet wel. zo'n gesjeesde arts die als controleur aan de deur kwam. Ik was alleen thuis en lag te slapen. Volgens die meneer had ik de deur open moeten laten, vanwege zijn komst. Toen ik hem vroeg of ie dan ook de schade zou vergoeden als er ingebroken zou worden, zei ie niets meer. Hij schreef wel op dat ik de dag erna weer moest gaan werken. Dat heb ik dus niet gedaan.
Ik heb ook een keer de telefoon op de haak gegooid. Ik werd gebeld door mijn projectleider, die zonder begroeting en te informeren naar mijn gezondheid vroeg, of ik de volgende dag weer zou kunnen beginnen. Later heb ik hem woord voor woord aangegeven hoe ik zo'n gesprek gevoerd zou hebben. Ten eerste met een goedemorgen, gevolgd door wat belangstelling voor mijn ongemak. En misschien afgesloten met de vraag wanneer ik dacht weer naar werk te kunnen komen en een aardige wens voor herstel. Gezien zijn benadering vond hij mijn manier dus helemaal niets. Wat een boer.
Ik heb eindelijk tijd gevonden een splinter uit mijn wijsvinger te verwijderen. Die zat er al een hele week. Ik begon me te ergeren aan dat zwarte streepje. De balk in mijn oog zit er nog. Zo'n groot pincet hebben wij niet in huis. En met een naald in mijn oog prikken, zie ik niet zo zitten. 😂