In mijn jonge jaren hoorde ik al over Marva's, Milva's en Luva's. Vrouwen in het leger in functies achter het front. Daarmee hoefden de mannen aan het front geen rekening te houden, wat hun gedrag en taalgebruik betrof. Uit mijn eigen diensttijd weet ik dat er heel wat veranderde indien er een vrouwspersoon in de buurt was. Nu is gebleken dat vrouwen op de KMA niet bepaald netjes behandeld worden. Dat zal niet alleen op de KMA zo zijn. Aan de andere kant, vrouwen die voor het leger kiezen zijn normaal gesproken ook geen watjes. Wat niet wegneemt, dat ze met respect behandeld dienen te worden. Men moet nog werken aan een cultuuromslag. Al weet ik niet wat er o.a. met bepaalde uitdrukkingen zou moeten gebeuren. De vrouwelijke geslachtsdelen vliegen over en weer en een woord als matennaaier kan anders uitgelegd worden. Wat te denken van 'hij glimt als een tiet'? Vrouwen gebruiken ook krachttermen. De tijd zal het leren.
In Oekraïne is met verontwaardiging gereageerd toen tijdens een defilé de vrouwelijke soldaten op hoge hakken marcheerden. Ze (de mannen) vonden dat geen gezicht; veel te vrouwelijk. Maar ach, een roze vuurwapen is toch zeker niet minder gevaarlijk? Of maak ik nu slapende honden (ik durf in plaats van het woord honden in dit geval geen teven te gebruiken) wakker en wordt er straks met roze wapens niet geschoten?