De jaartjes gaan tellen. Ook voor Fenna. Ze is merkbaar moe. Zeg maar gerust doodmoe. Het was natuurlijk een hel andere vakantie, dan ze gewend is. De aanwezigheid van de kleinkinderen zorgden ervoor dat ze voortdurend oplettend is. Als ze uit beeld waren (zwembad, knutselen, speeltuin) dan bleef ze hee alert op de uitkijk zitten of liggen. Pas 's avonds werd ze wat rustiger. Maar het feit dat twee niet in de bus maar buiten in een tentje sliepen, zorgde ook voor onrust.
Als er slechts een persoon bij haar bij de bus was en die persoon moest even naar het toilet of iets weggooien, dan moest ze oppassen. Dat houdt in, dat ze in de bus moet. Ze zit dan aan de lijn. De schuifdeur blijft wagenwijd open, maar het hekje gaat dicht. Daar heeft ze geen probleem mee.
Weer thuis heeft Fenna de hele dag liggen slapen. Niet in haar mand, maar daar waar wij zaten in de huiskamer. Bij elke beweging van een van ons ging er een oog open. Maar als we bleven zitten, sloot het oog weer. Fenna was zo van slag, dat ze zelfs haar eten liet staan. Als we weer met vakantie gaan, zal Fenna zich doodschrikken en denken : "O nee! Niet weer!" Arm beest.