Ik kreeg de gitaarmuziek als het ware met de paplepel ingegoten. Voornamelijk via de radio, maar ook via de Dual draaitafel van mijn ouders. Daarop draaiden oa. de bakelieten 78 toeren platen van Arthur 'Boogie' Smith. Zijn nummer Guitar Boogie werd bijna grijs gedraaid. Op de radio hoorde ik de gitaren van o.a. Les Paul (en Mary Ford), Django Reinhardt, Chet Atkins enz. Dan kwamen nog de gitaren van The Everly Brothers, The Blue Diamonds en niet te vergeten die van de vele instrumentale groepen zoals The Ventures, Spotniks, Shadows enz. Tja, en toen kwam de pop muziek.
Maar het begon dus met Arthur Smith :