Als kind vond ik het al een mooi instrument om te horen. Misschien vanwege het nummer Majorca op een lp van Wilbur de Paris van mijn pa. Het geluid kwam mij melancholiek over. Prachtig. Ze waren in de jaren 50 nogal populair. Ik heb een of twee van die mondharmonica's gehad. Ik improviseerde maar wat, want voor les krijgen was geen geld. Het merk Hohner was erg populair. Ik heb ooit een blues harp (C) gekocht en geprobeerd daarop te spelen. In de jaren 60 en 70 waren artiesten die zichzelf begeleidden op gitaar en mondharmonica. Ik had ook zo'n beugel, waar ik de blues harp in kon vastklemmen. Om een lang verhaal kort te maken : het werd allemaal niets. Sinds de komst van YouTube schaam ik me een beetje voor mijn gestuntel in die tijd. Hier kan ik telkens weer naar luisteren :