Het was lang geleden dat ik zo'n zware paniekaanval te verwerken kreeg. Met zwaar bedoel ik, dat ik bijna van mijn stokje ga. Fenna (aan de riem) en ik waren op weg naar huis, toen onze weg versperd werd vanwege werkzaamheden aan de straat. Ik kon kiezen tussen rechtsom of linksom omlopen. Ik koos voor het laatste. Toen we in onze straat net voorbij een bepaald adres liepen, ging daar plots de voordeur open. Twee grote honden renden naar buiten. De grootste, een bullmastiff (staat bekend als beschermhond), sprong al grommend en blaffend direct boven op Fenna en beet haar twee keer in de nek. Fenna jankte en beet van zich af. De andere hond deed weliswaar ook uitvallen, maar daar bleef het bij. Die teef was meer een meeloper. Zelf trok ik Fenna bij me en probeerde met het uitdelen van schoppen de honden van haar weg te houden. De eigenaresse, met twee riemen in de hand, kwam direct in paniek op het lawaai af en riep de honden bij haar. Daarna was het weer rustig.
Fenna gedroeg zich ook weer rustig en ging op wat afstand zitten. Zelf stond ik daar met een zware paniekaanval. Mijn hart ging tekeer, ik zweette als een otter en ik dacht dat ik zou stikken. Gelukkig wist ik wel mijn rust te bewaren en haalde langzaam diep adem. Toen de rust was teruggekeerd heb ik na de interventie bij de eigenaresse mijn beklag gedaan. Haar hond is al vaker uitgevallen naar Fenna. Alle keren was het haar partner die de hond toen begeleidde. Maar ook telkens weer niet aangelijnd, terwijl er een aanlijnplicht van kracht is. Haar hond gedraagt zich bij die man erg beschermend en viel toen ook al een paar keer uit naar Fenna. Terwijl als de eigenaresse en ik met elkaar praten in aanwezigheid van de honden, dan is er niets aan de hand. Neemt niet weg, dat de hond dit keer weer los de straat op rende. Iets wat al vaker gebeurd is en met haar partner over gesproken is. Toch laat hij de hond telkens weer niet aangelijnd uit.
Ik denk dat het zien van Fenna bij haar hond hetzelfde oproept als wanneer haar partner haar uitlaat.
Ook nu weer hielden de honden zich kalm, terwijl wij in gesprek waren. Ze heeft een aantal keren haar excuses aangeboden en toegezegd e.e.a. met haar partner te bespreken. Ik heb alvast gezegd, dat ik aangifte ga doen als ik haar hond hier weer los zie lopen. Daar had ze wel begrip voor. Al met al, was ik al blij dat we er over konden praten.
Thuis heb ik Fenna even onderzocht. Zo op het oog heeft ze geen bijtwonden in haar nek opgelopen. Ze ligt nu weer te maffen. Nu nog zelf tot rust zien te komen.