Het is een maatschappelijk verschijnsel geworden : solidair zijn. Wie niet meegaat in de mening van een ander, wordt uitgesloten. Of onheus bejegend. In de criminele wereld gaat men daar nog veel harder mee om. Wie hun spelletje niet meespeelt, is ten dode opgeschreven. Dat geldt ook voor de familieleden. Dat overkwam nu ook Peter R. de Vries.
Men heeft de criminaliteit flink uit de hand laten lopen. Deels door bezuinigingen, deels door de slappe juridische aanpak waarin taakstraffen de opmaat zijn. Het is een publiek geheim welke bevolkingsgroepen zich nadrukkelijk bezighouden met criminele zaken. Maar men weigert een gericht aanpak.
Het doet mij denken aan een bedrijf waar ik gewerkt heb. Daar kwam een drietal medewerkers steevast te laat en ging te vroeg weer naar huis. Je zou denken : twee keer geel is rood. Niet dus. Het drietal werd niet aangepakt. De directie besloot een prikklok in te voeren, zodat alle 176 medewerkers 'aangesproken' werden. 173 personeelsleden klokten dagelijks trouw hun begin- en eindtijden. Goeden die onder de kwaden moesten lijden. Het heeft vrij lang geduurd voordat de drie vertrokken. Uit eigen vrije wil.