Het is dat ik het weet, anders zou ik ze niet als zodanig beschrijven. Er zijn hier de afgelopen periode nogal wat nieuwkomers gearriveerd. Wat mij bij deze voormalige Lelystedelingen opvalt is, dat ze niet groeten. Zelfs wanneer je in een smalle brandpoort elkaar tegenkomt. Als ik ze (nadrukkelijk) wel groet, reageren ze alsof ik ze wakker gemaakt heb. Ze groeten dan weliswaar terug, maar een volgende keer is het weer het oude liedje. Toen we vanwege een buurtactiviteit bij een van hen aangebeld hadden, werden we verwelkomd met : "Ja, wat moet je?" Ik dacht gelijk : "Toch niet weer iemand uit Utrecht?" Maar ze komt dus ook uit Lelystad. Vanmorgen hoorden we haar snauwen tegen twee mensen in een auto. De auto stond even stil, omdat de inzittenden blijkbaar iets te bespreken hadden of zo. Ik herkende de auto, want die staat meestal verderop in de straat. Ze beweerde schreeuwend door de inzittenden bekeken te worden. Ik kan me dat niet voorstellen. Mannen kikken in het algemeen niet op lelijke, chagrijnige vrouwen. Maar wie weet is ook daar handel in. Het is immers een gekke tijd.
Sitting on a fench was een andere hit van Twice as Much in de jaren 60. Deze was ook wel aardig.